Bugün 1 Eylül, Dünya Barış Günü.
Ülkemizde ve dünyada “barış” demenin ağır bedellerinin olduğu; insanlığın belki de son yüz yılın en sancılı dönemlerden birinden geçtiği zamanlardayız.
Son on yılımız emperyalistlerin Ortadoğu’ya “küresel barış” bahanesiyle gerçekleştirdiği işgal sonucunda meydana gelen vahşet ve katliam görüntüleri ile dolu. İnsanlar akılalmaz yöntemler ile öldürüldü, işkencelere maruz kaldı, onursuz uygulamalar dayatıldı, yerlerinden/yurtlarından edildi. Suriye gibi ülkelerden göçe zorlanan mülteciler, gittikleri yerlerde neredeyse insan muamelesi dahi görmedi. Pazarlık konusu edildi. Ucuz işgücü olarak sömürüldü, kadınları ve çocukları pis işlere zorlandı.
Koskoca kentler yerle bir edildi, yağmalandı. Kadınlar, çocuklar köle yapıldı; alındı-satıldı.
Yaşadığımız coğrafyada kentler bombalandı, “barış” diyen insanlar acımasızca katledildi. Kadınlar öldürüldü, taciz ve tecavüzler yaşandı. İş cinayetleri, nefret suçları, linç, ayrımcılık, ötekileştirme, işkence, haksız/hukuksuz uygulamalar… Tüm bunlar egemenlerin “barış” yalanlarının gölgesinde gerçekleşti.
Ezenin ve ezilenin var olduğu bir düzende barıştan söz edilemez.
Daha dün “çözüm” diyenler, “vesayet rejimine karşıyız” diyenler bugün seçilmiş insanları hapse attılar, belediyelere kayyumlar atadılar, yönetimleri gasp ettiler. “Barış” diyenler, “demokrasi” diyenler; kendi hukuklarını dahi çiğnemekten çekince duymadılar.
Biz, baskının, zorun, tahakkümün, talanın, yalanın olduğu bir düzende barış olmayacağını biliyoruz. Zorbalar ile, kadın katilleri ile, işçi düşmanları ile barışılmayacağının farkındayız.
Barış, zalimlere karşı ezilen insanlığın birliği ile mümkündür. Ülkemize barış, AKP iktidarına karşı güçlerimizi yan yana getirebilir isek mümkün hale gelecektir.
Halkımızın ve ezilen insanlığın Dünya Barış Günü’nü kutlarız.
