İnan KALOĞULLARI
Yakın zamanda yapılan Eğitim-Sen 11. Genel Kurulu’nda çok üzücü gelişmeler yaşandı.
Bir taraftan sendika içinde ayrılıkları arttıracak tutumlar gelişirken diğer yandan Yüksel Direnişçileri olarak bilinen Nuriye Gülmen, Acun Karadağ ve Mehmet Dersulu gibi kamuda ihraçlara karşı direnen eğitimciler sendikadan ihraç edildiler. Eğitimcilerin sendikanın Genel Kurulunda “sendikanın itibarını zedelemek” suçundan oy çokluğu ile ihraç edilmeleri sendika içindeki tartışmaların maalesef gölgesinde kaldı.
Sol Parti’ye yakınlığıyla bilinen Devrimci Sendikal Dayanışma grubu farklı nedenlerden dolayı Genel Kurul’dan çekildiğini açıkladı. Devrimci Sendikal Dayanışma grubunun bu tutumu, başkanlık teklifi reddedildiği için çekilmiş oldukları şeklinde yorumlandı ve delegeler tarafından eleştiri aldı. Eğitim-Sen’in Başkanı Feray Aytekin Aydoğan’ın faaliyet raporunu okumadan Genel Kurul’u terk etmesi yine eleştiri konusu olarak değerlendirildi.
Devrimci Sendikal Dayanışma grubu ise yaptığı açıklamada kongrenin pandemi koşullarında yapılmasını acelecilik olarak değerlendirdi. Eğitim-Sen’in, çoğunluğu sağlayan gruplar tarafından ısrarcı şekilde Genel Kurul’a götürüldüğünü ve bunu yapanları ise “kendi dar siyasal çıkarlarını sendikal faaliyetin önüne koymak isteyen bir yaklaşım” sergilemek olarak değerlendirdi. DSD, Eğitim-Sen içindeki çoğunluğu sağlayan grupların sendika yönetimini kendi siyasi anlayışı doğrultusunda dizayn etmeye çalıştığını belirtti.
Eğitim-Sen içinde Yurtseverlere yakınlığıyla bilinen Demokratik Emek Hareketi ise kongreye dair eleştirilerin odağında yer aldı. Yapılan eleştiriler daha çok bu grubun tutumları üzerine oldu. Genel Kurul’un Demokratik Emek Hareketi’nin etkisinde geliştiği ve sendikayı kendi anlayışları çerçevesinde şekillendirdikleri yönünde farklı eleştiriler yapıldı. Demokratik Emek Hareketi’nden söz alan bir delegenin kürsüden söylediği, “Değirmen bizim, buğday bizim, un istiyorlar” sözleri, bu grubun Genel Kurul’a yaklaşımını yansıtan sözleri olarak eleştirildi. Aynı grubun Genel Kurul’a hazırlık sürecinde emek mücadelesi yaklaşımlarını, sınıf kavramının dışında, “Temel çelişki değişti, çelişki devletli uygarlıkla, demokratik uygarlık arasındadır” şeklinde ifade etmiş olmaları yine önemli bir eleştiri konusu oldu. Demokratik Emek Hareketi Genel Kurul’da baskın bir grup olarak öne çıktı ve çeşitli eleştiriler aldı.
Emek Partisi’ne yakınlığıyla bilinen Emek Hareketi ise her iki yaklaşımı farklı açılardan eleştiren açıklamalar yaptı. Eğitim-Sen’in içinde, gücü diğerlerine göre zayıf olanların temsil edilmelerinde adaletsizlikler yaşandığı için “nispi temsil” hakkı olması gerektiğini belirtti. Çeşitli konularda yaptıkları eleştirilerin dikkate alınmadığını ifade ederek adaylıklardan çekildiklerini açıkladılar. Emek Hareketi önceki dönemde çeşitli ittifak tutumları içinde olan her iki grubun bu defa beklentilerin karşılanmaması nedeniyle ayrılık yaşadıklarına ifade etti. Sorunlu hale gelen Eğitim-Sen kongresinin temel sorumlusu olarak ise Demokratik Emek Platformu’nu gösterdi.
Kongrenin en kötü gelişmesi ise Nuriye Gülmen ve Acun Karadağ gibi eğitim emekçilerine karşı geliştirilen sendikadan ihraç tutumu oldu. Ne yaşanmış olursa olsun kamudan ihraçlara ve adaletsizliğe karşı direnen eğitimciler için alınan bu karar emek mücadelesi açısından uzun süre tartışılacak bir karar olacaktır.
Eğitimcilerin karşılaştığı bu ihraçlar “sendikanın itibarını zedelemek” suçlamasına dayandırılırken, onların üyeliklerinin düşürülmesi sonrası sendikanın itibarının kimlere karşı ve nasıl korunacağı ise ayrı bir tartışma konusu oldu.
Emek mücadelesi içinde de maalesef yaşanan anlaşmazlıklar yıkıcı şekilde ele alınabiliyor. Mücadelenin bütünlüğünden uzak grupçu tutumlar, yan yana durması gereken güçleri birbirine karşı büyük zararlar verebilecek hale getirebiliyor. Karşılıklı olarak birbirini tetikleyen bu yıkıcılık zamanla derinleşiyor ve tarafların bir diğerini anlamayacağı biçimde büyüyerek devam ediyor. Bu durum uzun vadede kimseye bir kazanç sağlamıyor.
Toplumsal mücadelenin birçok alanına sirayet etmiş olan dayanışmadan uzak yıkıcı tutumlar sadece buna maruz kalanlar üzerinde mi etkili oluyor? Bu tutumlar maalesef grupçu yaklaşımlar ile gelişip güçlendiğini düşünenleri de fark edilmeden geriletiyor. Kazanıyor görünürken aşınıyoruz ve giderek daha fazla kaybediyoruz.
Emeği, dayanışmayı, birlikte mücadeleyi, ilerici ve sosyalist görüşleri savunan insanların yaşanan anlaşmazlıkları bir birini yok saymaya dönüştürecek boyuta vardırıyor olmaları kaygı vericidir. Eğitim emekçileri toplumun saygı ile karşıladığı, özgürlükçülüğe ve toplumun aydınlanmasına önemli katkılar sağlayan insanlar olarak görülürler. Bilim, demokrasi, ilericilik, eşitlik, etik değerler, hoşgörü ve özgürlükçülük en çok eğitimci insanlar ile birlikte anılır. Onların genellikle doğru kararlar vereceği ve topluma örnek olacağı düşünülür.
Eğitim-Sen’in tüzüğünde kadınlara ve hayatın engelleri karşısında zorluk yaşayan insanlara karşı pozitif ayrımcılık uygulanacağı belirtiyorken hapishanede bulunan bir eğitimcinin kendisini savunma olanağı olmamasına rağmen ihraç ediliyor olması önemli bir etik sorundur.
Yakın zamanda benzer yaklaşımlar ile binlerce eğitimci mahkemelere dahi çıkartılmadan, sözlerini söyleyemeden ihraç edildiler. Yargısız şekilde cezalar aldılar ve işsiz bırakıldılar.
Eğitim-Sen Genel Kurulu’nda daha önceden Disiplin Kurulu’na sevk edilmiş olan Ayhan Erkal, Pelin Akbaş Yeşil, Yusuf Mengilli, Eylem Uysal, Sabah Aras ve Ahmet Korkmaz da ihraç edilenler arasında yer aldı.
Yakın zamanda benzer tutum ile Büro Emekçileri Sendikası üyesi olan Nazan Bozkurt karşılaştı. Hapishanede bulunan Nazan Bozkurt katılamadığı Genel Kurul’da sendikada ihraç edildi.
Kamuoyunda bu tutumlar anlayışla karşılanmayacaktır.
Karşılıklı şekilde giderek gelişen bu tür yaklaşımların bir kültür haline dönüşüyor olmasını güçlü şekilde kınamak zorundayız. Sendikalar ve emek örgütleri yıkıcı olmayan tüm demokratik güçlere açık tutulması gereken ortak alanlardır.
Türkiye Solu, Eğitim-Sen Kongresi’nde yaşananlar ışığında işçi hareketi içindeki çalışmasını gözden geçirmelidir. “Dar siyasal çıkarlarını sendikal faaliyetin önüne koymak isteyen bir yaklaşım”a karşı mücadele etmek isteyen herkesin kendisini de düzeltmesi çok önemli. Eğitim Sen tarafından ihraçları onaylanan arkadaşların da haksızlığa karşı mücadeleyi sadece kendilerine yapılanla sınırlamayıp, onu, soldaki grupçuluğa karşı mücadele olarak genişletmeleri çok önemli yaklaşım olacaktır. “Yaşananlardan bizim sorumluluğumuz var mı, biz de benzeri hatalar yapıyor muyuz?” diye hepimizin düşünmesi gerekiyor. Grupçuluk sosyalistleri ve emek hareketini sürekli zayıflatıyor. Grupçuluk içerisinde olan bizler, birbirimizi olanak değil engel olarak görüyoruz.
Sendikaların tüzüklerinde yer alan ve yüz binlerce insanın duygularını, idealleri yansıtan ortak değerlere saygı duyulması gerekiyor. Eğitim-Sen’in “…barışın, dostluğun, dayanışmanın ve işbirliğinin önemini kavramış bilinçli bir üye topluluğu ve kamuoyu yaratmak” idealine tüm güçlerin saygı ile yaklaşması ve bu duruma güçlü şekilde sahip çıkılması gerekiyor.
Kaynakça:
https://www.birgun.net/haber/devrimci-sendikal-dayanisma-egitim-sen-kongresi-nden-cekiliyoruz-324625
