12 Eylül 1980. Amerikancı faşist darbenin yıldönümü. Faşist generaller Türkiye devrimci hareketini ezdiler. İşçileri, gençliği ve halkı örgütsüzleştirdiler. Sol hareketi öyle liberalleştirdiler ki sol kesim devrimci örgütten ve örgütlü mücadelen uzak durur oldu. Ortalık dinciler ve cemaatlere kaldı ve onlar örgütlendiler. Faşist generallerin dini devrimci harekete karşı alabildiğine kullanması, dincilerin önünü iyice açtı. Bugünkü rejim, gelişmesini en çok 12 Eylül darbesine borçludur. Bu rejimin yolunu onlar açtı ve yakıtı onlar verdi.
Hızla gelişen dinciliğin önünü almak iddiasıyla gelen 28 Şubat 1997 postmodern askeri darbesi, Erbakan’ı saf dışı ederek doğrudan doğruya Erdoğan ve Gülen Cemaati iktidarının önünü açtı. Sonra ABD emperyalizmi Ortadoğu’da yirmi bilmem kaç ülkenin sınırlarının ve rejimlerinin değişmesi için Erdoğan’ı adeta tayin yoluyla iktidara getirdi, rakiplerini saf dışı etmesine destek oldu ve Erdoğan’ın başında olduğu sistemi ekonomik olarak da destekledi.
12 Eylül 1980 askeri darbesi aynı zamanda karşı devrimin dünya çapında yükseldiği bir döneme denk geldi. Bu karşı devrim 1990’lı yılların başında Sovyetler Birliği’ni de yıkarak dünyanın tek hakimi durumuna geldi. Bir süre sonra da ABD ‘nin global imparatorluğunu kurmak için savaşı başlatarak Ilımlı İslam iddialarıyla IŞİD’i yarattı, Ortadoğu’yu ve dünyayı kana buladı.
Kırk yıldır karşı devrimci global akıntıya karşı direniyoruz. 12 Eylül’de devrimci örgütlülüğümüzü koruyamadığımız için 40 yıla yakındır yenilgiler yaşıyoruz. Örgütlü devrimci mücadele bilincini ve kararlılığını kaybetmezsek bu gidişi durdurulabilir ve onu tersine çevirebiliriz. Ne kadar zayıf olursa olsun, örgütlü devrimci mücadele adına elimizde sağlam kalan ne varsa onlara, devrimci değerlerimize kararlılıkla sahip çıkmalı, onları mutlaka korumalı ve geliştirmeliyiz. Örgütlü devrimci mücadeleden uzak durursak daha kötü eziliriz. Hayat önümüze olanaklar çıkarıyor ve çıkaracak. Yeter ki mücadele bilincimiz ve direniş azmimiz sağlam olsun!
