Kural olarak, okul ile devrimci mücadele arasında birbirini dışlayan bir ilişki kurulur. Okumak genellikle siyasi mücadeleden uzak durmak için bir sebep görülmektedir. Öte yandan, politik olarak aktif öğrenciler çok zaman okullarını gereksiz yere ihmal ediyorlar. Ne yazık ki, okulu bitirenler için devrimci mücadele de sona eriyor. Bu tartışma dizisini, eğitiminin sosyalizm mücadelesi ile birleştirilmesi gerektiği düşüncesiyle başlattık. Odak Dergisi
Almanya’nın Münster şehrinde öğrenci olan Minos, aynı zamanda Odak Kültür Merkezi’nde aktiftir. İlk söyleşimizi onunla yaptık. 15.07.2020 tarihinde Almanca yayınladığımız söyleşinin Türkçesini sunuyoruz.
ODAK: Okuduğun bölümü hangi amaçlarla seçtin?
Minos: İlkin ekonomiyi ve politikayı daha iyi anlamak amacıyla halk ekonomisi okumaya başladım. Ama bu eğitim bana uymadı. Makro ekonomik ilişkileri anlamaktan çok matematik ve işletmeyle ilgiliydi. Üç dönem okuduktan sonra felsefe ve toplumbilim bölümüne geçtim. Yeni bölümde daha çok seçeneğim vardı ve “Burjuva demokrasisinin sorunları nelerdir?”, “Marks ve Engels’in geliştirmiş oldukları bilimsel materyalist metodun ayırdedici özellikleri nelerdir?” gibi konularda görüş edinebileceğim seminerler bulabildim. Ve felsefe tarihi hakkında, çeşitli tezleri ile teorileri sınıflandırmama yardım edecek şekilde, genel bilgi edinebildim. Bu benim toplum hakkında ve dünyanın Türkiye, Hindistan ve Batı Afrika gibi bölgelerindeki siyaset hakkında görüş edinmeme çok yardımcı oldu. Bu, emperyalizm çağında uluslararası siyaseti daha iyi anlamama da yardımcı oluyor.
ODAK: Derslerde ve okulda öğrendiklerini politik çalışmanda, politik çalışmanda öğrendiklerini derslerinde nasıl kullanıyorsun?
Minos: Okul çalışmalarımda, önemli politik sorunları ele alan seminerleri seçmeye çalışıyorum. Ödev yazmam gerektiğinde de bizim için politik bakımdan özellikle yakın belli konuları aramaya önem verirİm. Kuşkusuz her şeyi kendi isteğime göre seçemem çünkü mecburi kurslar var ki, bazen gerçekten sıkıcı ve alakasız oluyorlar. Derslerde bir şey öğrenirken en azından kafamın bir yerinde bilgi ve görüş edinirim, onları arkadaşlarıma iletmeye ve politik analizlerde kullanmaya memnuniyetle çalışabilirim ama diğer taraftan benim politik çalışmam da derslerimi etkiler. Çünkü derslerde hangi konuları ele alacağım, politik çalışmada hangi konularla karşılaştığımla alakalıdır. Ayrıca öğrenimimin üniversitedeki seminerlerle sınırlı kalmaması için galiba daha fazla okuyorum. Bu da haliyle derslerde daha aktif tutumda olmam için itici güç sağlıyor.
ODAK: Derslerinle politik çalışmaya nasıl birleştiriyorsun? Bu senin derslerini ve mücadele motivasyonunu nasıl etkiliyor?
Minos: Derslerle politik çalışmayı bir süre pek birleştirmedim, sadece politik çalışma yaptım. Şimdi kendimi toparlıyorum ve çok şeye yetişmem lazım. Ama felsefe ve toplumbilim dersleri çok stresli değil. Mesela ekonomi, tıp veya hukuk gibi öyle çok çaba istemiyor. Eğitim sürecinde temel amacım hiç bir zaman çok yüksek not almak olmadı. Benim için mesele, ilginç bulduğum seminerlerde gerçekten bir şeyler öğrenmektir. İlginç olmayan derslerden hep mümkün olan en az gayretle geçmeyi amaçladım. Bu, politik çalışmama ve ve belli konularda derinleşmeme daha fazla zaman vermemi sağlıyor. Ne yazık ki çevremde, okuyan arkadaşların politik çalışmadan nasıl korktuklarını görüyorum. İkisi birden fazla olabiliyor. Bu, derslerin aldığı zamana da bağlı oluyor.
ODAK: Diğer öğrenciler eğitimlerini nasıl seçiyorlar?
Minos: Almanya’da çoğunluk, neyi okuyacağını iş hayatı planları doğrultusunda seçiyor. Bundan dolayı işletme veya öğretmenlik çok “popüler”. Bu seçimlerin ardında sadece bazen gerçek ilgi bulunuyor. Ama kapitalizmde böyle gidiyor. Eğitim, nitelikli işgücü üretmek için var. Dünyayı daha iyi anlaman veya ilgi duyduğun konularda gelişmen için değil. Biz sosyalistler insanı daha fazla esas alan bir eğitim anlayışla bunun karşısına çıkmalıyız. Bir yıl da Yunanistan’da Girit Üniversitesi’nde okudum. Orada daha çok sayıda insanın öğrenimini kendi ilgi duyduğu konular doğrultusunda seçtiği izlenimi edindim. Bunu gençlerin okuduktan sonra iş bulma umutlarının az olmasıyla açıklayabiliyorum. Gençlerde işsizlik yüzde 36 ile AB ülkeleri içinde en yüksek oranda. Bir kadın arkadaş pedagoji eğitimini 10 üzerinden 9,5 puan alarak yılın birincisi olarak tamamlamıştı. Öğretmenlik iş bulamadı. Onun yerine bir otelde çalışmak zorunda kaldı ve bu yıl, öğrenimiyle alakalı bir işte birkaç ay çalışmak için uğraşıyor. Böyle beklemek zorundaysan felsefe de okuyabilirsin.
ODAK: Mücadeleyle okulu birleştirmek isteyen gençlere ne tavsiye edersin?
Minos: Biz işçi sınıfından insanlar ücretli iş bulmak zorundayız ki, sorun buradan başlıyor. Ve haliyle çok insan okuyacağı bölümü seçerken buna hedefleniyor. Ben mesela politik çalışmaya okulu bitirdikten sonra başlamayı istemiştim. İlk planım gazeteci olmaktı. Şimdi sendikada çalışmak ve insanların daha iyi ücret almasına ve daha iyi koşullarda çalışmasına yardım etmek istiyorum. Türkiye’de eleştirici medya büyük baskı altında veya yasaklanmış halde ve bildiğim kadarıyla sendikalar Almanya’dakinden daha fazla kapitalizm ve hükümet yanlısıdır. Gerçi bu konuda yeterince bilgim yok. Ama bir şey söylemem gerekir: Bizİm sınıfımızdan yani emekçi kesimden çok insan okuma özgürlüğüne bile sahip değil. Okumak için paran olmalıdır. Bir çoğu okuldan sonra veya okurken emek gücünü işletmelere satmaya zorlanıyor ve bazıları iş bile bulamıyor. Medya ve politikacılar çalışmak için eşit olanaklara ve seçme özgürlüğüne sahip olduğumuzu söylüyorlar. Bu çelişki liberalizmin kendi vaadlerini yerine getirmediğini gösteriyor. Biz sosyalistler bu özgürlüğün sadece kağıt üzerinde kalmayıp gerçekleşmesi için mücadele ediyoruz. Yani böylece insanlar işletmelerin kar ekonomileri için eşya olmasın, ekonomi insanların ihtiyaçları için olsun ve insanlar özgürce gelişmek için toplum tarafından desteklensinler.
