Kırıldığın Yerden
Bir gün,
kendime döndüm…
Ve ilk kez baktım
eksik yerlerime.
Delik deşik bir harita gibi,
ruhumun kenarları
kaybolmuş şehirler,
silinmiş yollar misali.
O an anladım:
hakikat,
acıtırken öğretir.
Gözünü kaçırdığın her şey
bir gün yüzüne tutar,
Yakarken sessizce…
Eksik olmak,
eksik kalmak
belki de en insanca hâl.
Çünkü eksiklik,
bir kapıdır içeri açılan,
kapıdan bakarsan görürsün
kendini,
çıplak ve yalın….
Erdem,
gizlenmekte değil,
Yanlışlarını fark etmekte.
Ve çözümlenmek…
Parçalandığın yerde
kendine yeniden sarılmak…
Unutma,
eksikliğini görüyorsan
çoktan yoldasın.
Ve yol,
Görenler için vardır…
Müzeyyen Önder
