Rüzgâr sessiz esti bugün
Caddeler boş
Sokaklar anlamsız
Memleket üzgün
Meclis duvarı bile eğildi
Yıldızlar yazarken dizelerini…
Barış deyince gözleri
gülen adam,
Mizahla konuşan
Umudu aşılayan
Ağacın gövdesine sarılıp
kocaman yüreği olan
Artık kahkahalarda hüzün vardı
Direnen kalbin hikayesi…
Sustum en derinden
bu sabah
Sırrı abi gitti ama
Sesi kulaklarımda hâlâ
Milletin dilinden
Bir cümle kırıldı
Kalbimizde yaşayan
Ve şimdi şiirlere
emanet kalan…
Müzeyyen Önder
Yüzlerce insanin hissettigi duygular ayni derin bir üzüntü ve bosluk hissi…