Tülay Çal
Son zamanlarda yaşadığımız bu kötü şartlarda enflasyon rakamlarının düşük gösterilmesi adeta halktan ve gerçeklikten kopukluğun göstergesidir. Bizlerin yaşadığı bu kötü hayat maalesef umurlarında bile değil. Markette, manavda, mağazalarda ve hayatın her yerinde açlık ve yoksulluk görüntüleri onların enflasyon rakamlarının tam tersini gösteriyor.
Asgari ücretin insanca yaşanacak rakamlarda olması gerekirken, aksine insanlarla dalga geçen bir yaklaşım var. En düşük kiralar bugün 18 bin TL’yi geçiyor. Bazı semtlerde bu rakamlarda kiralık ev bulmak çok zor. Barınma; gıda ve ulaşım harcamalarıyla birlikte asgari ücret herkesin en büyük sorunu haline geldi.
Yeni açıklanan rakamın bırakalım 2 kişilik bir ailenin geçinebilmesini sağlamayı, 22 bin TL ile bir tek kişinin hayatını idame ettirmesi çok zor. Her şeye çok kısa süre içinde büyük oranlarda yine zamlar geldi. Yeni vergi zamlarını ise saymıyorum. Yaşamak daha zor hale getirildi.
Bu verilen asgari ücret rakamı ile sadece kiramı ödeyebilirim. Sosyal yaşam, sağlıklı yaşam, insanca yaşam konusunda hiçbir şey yapamayız. Ben iki kişilik bir aileyken, çocukları olan insanların nasıl yaşayacağını bilemiyorum. İnsanlar tam bir çıkmaza sokulmuş durumda.
İçinde bulunduğumuz sefalet nedeniyle çevremdeki insanlar 3-4 defa pazara gidilecekken şimdi 1 defa gidebiliyor. Alım gücü zaten düşüktü, şimdi daha da düştü. Bu durum insanların sağlıklı beslenmesini, yemesi gereken gıdayı yiyememesini ve her şeyden feragat etmesini beraberinde getiriyor.
Bu rakamı halka reva görenler, çok değil 1 ay bu ücretle geçinsinler… Ancak o zaman bu sefaletin ne demek olduğunu anlarlar. İnsanların hayata dair bir hayali veya umudu kalmadı.
Evden dışarı çıkıp bir yerde bir şeyler yapmak ya da yılda bir kez (çok değil 3 gün) tatil planı yapmak artık büyük lüks oldu. Tamamen sefalete mahkum edilmiş durumdayız.
Herkes asgari ücret ile bizlere reva görülen maaşlara karşı çıkmalı ve buna baş kaldırmalıdır. Ülkemizde durumu iyi olan sadece müteahhitler, iş adamları ve zenginlerdir. Toplumun çok büyük çoğunluğu yine iktidarın dayatmalarıyla sefalet içinde yaşamaya mahkum edildi.
Bu ücretlere ve adaletsizliklere boyun eğmeyeceğiz. Hep birlikte ayağa kalkarak mücadele etmeliyiz ve bu düzensizliğe tepki göstermeliyiz. Bunu ancak örgütlenerek yapabiliriz.
