Mezopotamya Ajansı’ndan İdris Sayılğan’ın haberine göre İstanbul Mecidiyeköy’de kaldıkları 11 gecekondunun yıkılması üzerine çaresiz kalan 28 işçi, 4 gündür sokakta yatıyor.
Ağrı’dan çalışmak için İstanbul’a gelen işçilerin yaşadığı 11 gecekondu, hiçbir ihtar yapılmadan ve süre verilmeden yıkıldı. Bu gecekondularda yaşayan 28 işçi sokakta kaldı.
Geçtiğimiz Pazartesi günü İstanbul Mecidiyeköy Kuyu Sokak’ta bulunan 11 gecekondu, zabıta ekipleri ve yüzlerce polis eşliğinde yıkıldı. En azından eşyalarının çıkarılması için süre isteyen işçilerin bu talebi dahi kabul edilmedi. Televizyon, çamaşır makineleri, koltuk takımları enkazın altında kaldı.
Zararımızın karşılanacağı söylendi ama 4 gündür sokaktayız
Evlerde kiracı olarak kalanlardan birisi olan Erol Yavuz, sabah erken saatte gelindiğini ve hemen yıkım yapıldığını belirtti. Evden kurtarabildikleri eşyaları kurtardıklarını belirten Yavuz, “İtiraz edince Kaymakam geldi, mağdur edilmeyeceğimizi, zararımızın karşılanacağını söyledi. Hepimizin ihtiyaçlarının giderileceğini söyledi. Sonra burası yıkılınca hiçbir destek alamadık. Yardımcı olacağız dediler ama kimsenin yardımcı olduğu yok” ifadelerini kullandı.
Komşu gecekondulara bayramdan sonraya kadar süre tanındığını, bu sürenin kendilerine tanınmadığını belirten Yavuz, “Neden bize süre tanınmadı, neden haber verilmedi bunu merak ediyoruz. Derdimizi anlatmamıza rağmen kimse bize sahip çıkmıyor. Şu anda okulun bahçesinde yaşıyoruz. Yemek, su, lavabo hiçbir şey yok. Okul bahçesinde eşyalarımızı çıkarmamamız halinde 3 gün sonra kendilerinin çıkaracaklarını söylüyorlar” dedi.
“Kürt olduğumuz için mi böyle yapıyorlar”
Evi yıkılan işçilerden Yıldırım Baran ise 20 yıldır burada oturduğunu belirterek şunları söyledi:
Şikayet edilen evler başka evler ama bizim evlerimizi yıktılar. Kürt olduğumuz için mi böyle yapıyorlar. Bu ülkede Kürtlere her zaman zulüm oluyor ve zulüm de devam ediyor. Biz suçu da kendimizde buluyoruz. Çünkü onların evlerini yapan biziz, taşıyan biziz, her şeylerini yapan da oy veren de biziz.
Şu anda 28 kişi bir okulun bahçesinde ekmeksiz, tuvaletsiz, susuz, banyosuz yaşıyor. Bu ülkenin vatandaşları değil miyiz? Her gittiğimiz kapı yüzümüze kapanıyorsa bilin ki biz bu ülkede yaşamıyoruz.
Bir kişinin isteği üzerine evlerimiz yıkıldı ve sokakta kaldık. Evlerimizi yıktılar sonra da ‘Biz size yardım edeceğiz’ dediler ama şimdi etrafımızda kimse yok. Tüm kapılar da yüzümüze kapanıyor. Peki biz ne yapalım. Kim bize yardımcı olacak. Evimize de gidemiyoruz. Yarın yasaklar başlıyor. Ne yapacağız biz. Kim bize sahip çıkacak.
