Soma’da yüzlerce iççi birden hayatını kaybetti. Başbakan bunu olağan şeymiş gibi görüyor ve ”bu tür kazaların” işin doğasında olduğunu söylüyor. Örnek olarak da bundan 200 yıl önceki kazaları veriyor.
Olayın meydana geldiği maden özelleştirme talihlisi yandaş bir holdinge ait. Yandaş holding ucuza kömür üretiyor, AKP o kömürleri kamu olanaklarıyla o holdingden satın alıp kendisine oy elde etmek için dağıtıyordu. Dolayısıyla AKP’nin bedava diye dağıttığı kömürlerin parası aslında halktan çalınırken karşılığında halka iki ayrı bedel daha ödettiriyordu. Biri halkın AKP diktasına razı olması diğeri ise maden emekçilerinin sağlığı ve canı!
Madendeki durumun nasıl tehlike arz ettiği bilindi halde ne hükümet ne de yandaş Soma Holding bir tedbir almadı.
AKP her zamanki terbiyesizliğiyle muhalefetin (CHP) Soma’daki tehlike hakkında araştırma önergesini bile reddetmişti.
Manisa milletvekillerinde Özgür ÖZEL şunları demiş:
Bizim 23 Ekim tarihinde, 60 vekilin imzasıyla 20 gün önceden reddedilen meclis araştırma önergemiz vardı. Her ay üç ayda bir ölümlü ve yaralamalı kazalar oluyor. 10 kez üst üste kaza yaşandıktan sonra en son kapatılmıştı. Onlarca cezaya rağmen bunlar önlenemiyor. Benim hazırladığım meclis komisyonu kurulması önerisinde, Soma’daki kazaların mercek altına alınmasını önerdik. MHP ve BDP’nin desteğini aldık. 20 gün önce maalesef reddedildi. Bu noktaya geleceği dünden belliydi. Her gün işçi hayatının tehtid altında olduğuyla ilgili ihbarlar alıyoruz. Bu kadar ağır bedel ödedikten sonra olmamalıydı. Meclisin hatta DDK’nın el koyması gerekiyor. Biz Manisa milletvekilleri olarak bıktık madenci cenazesine gitmeye. Bu acıya ne bizim ne ailelerin yürekleri dayanmıyor. (Radikal, 14 Mayıs 2014)
Bu bir kaza değil bir işçi katliamıdır. Faili kara dayanan kapitalist sistem ve hükümettir. Türkiye’de iş güvenliği yok, Çünkü onu talep edecek ve gözetecek işçi sınıfı yok. İşçi sınıfı sendikasız ve örgütsüz bir yığın haline getirildi. Sömürücülerin kendileri bir yandan alabildiğine örgütlenirken diğer yandan sendikaları ve sosyalist örgütleri güçsüz hale getirdiler. İşçilerin başına da sendikacı diye kendi adamlarını yerleştirdiler. İş güvenliğiyle ilgilenilmiyor. Çünkü örgütsüz insanlar bireysel çıkarların peşine düşmüşler. İnsanlar bişr yandan da sosyal dava diye etnik, dinsel vb. kimlik sorunlarıyla uğraşıyor. Çözüm emekçilerin sınıf bilinciyle örgütlenmesi ve mücadelesinden geçiyor. Sermaye alabildiğine örgütleniyor ve yağmalıyor. İşçi sağlığı ve iş güvenliği için büyük bir seferberlik gerekiyor.
Cinayetin failleri olan sermaye ve hükümetten hesap sorulmalıdır.!!
Yaşasın işçilerin devrimci birliği!
