Bundan 26 sene önce, 2 Temmuz 1993’te ülkemizin en ileri aydınları, şairleri, müzisyenleri, gazeteci ve düşünürleri gerici bir saldırı ile katledildi.
33 insanımız diri diri yakıldı. Asım Bezirci’si, Metin Altıok’u, Hasret Gültekin’i, Behçet Aysan’ı, Nesimi Çimen’i, Muhlis Akarsu’su… 33 canımız elimizden alındı. 12 yaşındaki Koray’ımız, 15 yaşında Menekşe’miz, 16’sında Asuman’ımız, 17’sindeki Özlem’imiz, Belkıs’ımız, 19’unda Serpil’imiz, Serkan’ımız… Daha hiç büyümediler.
Yıllarca onları anmak yasaklandı. Devlet, anmalara saldırdı. Aradan geçen zamanda, faillerin yargılanmasını engellemek için ve saldırının araştırılmasının engellenmesi için ne gerekiyor ise yapıldı. Gösterme bir yargılama onca yıl sürdü. Sonunda katliam davası düşürüldü.
Katillere gülünecek cezalar verilmişti. Davanın “firari” olarak bilinen sanıklarının arandıkları sırada askerliklerini yaptıkları, evlendikleri, ehliyet aldıkları ortaya çıkacaktı. Bırakın cezalandırmayı, katiller ödüllendirilmişti.
Sivas katliamı bu ülkenin aydınlık geleceğine bir saldırıydı. Aynı güçler Maraş’ı, Çorum’u yapanlardı. Gazi’yi Roboski’yi, Soma’yı, Suruç’u, Ankara Gar katliamını da yapacaklardı.
Abdi İpekçi’yi de, Musa Anter’i de, Uğur Mumcu’yu da, Hrant Dink’i de aynı zihniyet katletti. Katilleri biliyoruz, tanıyoruz.
2 Temmuz 1993 tarihinde Sivas’ta Madımak Oteli’ni yakanlar inanç ve düşünce özgürlüğünü hedef almışlardı. Katliamı gerçekleştiren dinci faşist güruh, mevcut anayasal sistem tarafından cezalandırılacak yerde ödüllendirilerek iktidara getirildi. Onlar iktidara geldikten sonra sadece Türkiye’de laikliği ortadan kaldırmakla kalmayıp Ortadoğu’da IŞİD’i kurdurarak insan yakmayı ve kelle kesmeyi yaygınlaştırdılar.
Bu ülkede demokrasi için, insan hakları için, hak ve özgürlükler ve eşitlik için katledilmiş insanları hiçbir zaman unutmayacağız. Onların savundukları iyi, güzel ve çağdaş değerler, bizlerin de değerleridir.
Sivas’ı yakanlar ve Ortadoğu’yu cehenneme çevirenler halkın direnişiyle yıkılıp gidecekler.
Odak Dergisi
2 Temmuz 2019
