17 Ekim akşamı Katalonya PEN’in davetlisi olarak Barselona’ya geldim. Gelir gelmez sırt çantamı ötele bırakıp bir gösteriye katıldım. Katalan arkadaşlar elime bir mum tutuşturdular. Gösteride çok insan mum taşıyordu.
Gösterinin amacı, iki önemli sivil toplum örgütü liderinin tutuklanmasını protesto imiş. Tutuklananlar Madrid cezaevine yollanmışlar.
Katılım sayısı hayli yüksekti. Ben orada bakarken on binlerce insan diye tahmin ediyordum. The Guardian gazetesi gösteriye katılanların sayısını yüzbinler diye vermiş. Arkadaşlar yürüyüşün birkaç kilometre uzunluğunda olduğunu söylediler. Göstericiler çok geniş bir caddeyi tümüyle kaplamıştı.
Gösteride özellikle dikkatimi çeken, muazzam bir barışçı havanın olmasıydı. Etrafta pek polis göremedim. O kadar çok sayıda göstericinin bir ara birkaç dakika süre boyunca KESİNLİKLE hiç ses çıkarmadan beklemesi çok daha etkileyici oldu. Sessiz bekleyişin heyecanlı ama şiddetli denemeyecek sloganlar izledi. “Bağımsızlık”, “Özgürlük” en çok atılan sloganlar arasındaydı. Katalonya’ya bağımsızlık tutuklanan liderlere de özgürlük istendi.
Gösteride bir ara, önde düzenlenmiş bir sahneden müzik çaldı. Müzik sesi çok iyi duyuluyordu. O kadar çok sayıda insan müziği dinledi. Arkadaşım, onu yanlış anlamadıysam, şarkının Franco döneminde bir ev baskınından ve evin aranan oğlunun pencereden atladığından söz ettiğimi anlattı.
Gösteride her yaştan insan vardı. 30-50 yaş arası kitle daha çok görünüyordu. Birlik havası dikkat çekiyordu. Pankart ve slogan rekabeti görmedim. Bir saat civarında süren toplantı ve yürüyüşün ardından Katalan dostlarla bir açık hava lokantasına oturduk ve Katalonya meselesi hakkında konuştuk.
18 Ekim 2017, saat 00.51
Hamza Yalçın
