Yoldaşlığın, direnişin ve mücadelenin sembolü Ulaş Bardakçı, 19 Şubat 1972’de İstanbul Arnavutköy’de katledildi.
68 öğrenci gençlik hareketinin en önemli isimlerinden Ulaş Bardakçı, devrimci fikirlerle ODTÜ’de tanışmıştı. Fikir Kulüpleri Federasyonu’nda yer almıştı ve militan gençlik örgütü Dev-Genç’in oluşumunda önder rol oynamıştı.
1969’da ABD’nin “Vietnam Kasabı” lakaplı Ankara Büyükelçisi Komer’in arabasının ters çevirilerek yakılması eyleminde de bulunan Ulaş, Deniz Gezmiş ve arkadaşlarının serbest bırakılması için 1971 yılında İsrail Başkonsolosu Efraim Elrom’un kaçırılması eyleminde yer almıştı.
Eylemin ardından, İstanbul’da başlatılan “Balyoz Harekatı” kapsamında yakalandı. 29 Kasım 1971’de Maltepe Cezaevi’nden, THKP-C’den Mahir Çayan, Ziya Yılmaz ve THKO’dan Cihan Alptekin, Ömer Ayna ile birlikte tünel kazarak firar etmişti. Ulaş, özgürlük eylemi sonrasında çalışmalarını İstanbul’da sürdürdü.
Arnavutköy’de kaldığı evde kuşatılan Ulaş Bardakçı teslim olmadı, katledildi. Ziya Yılmaz ise aynı operasyonda yaralı şekilde ele geçirildi.
Ulaş, mücadelede her zaman yaratıcı, fedakar ve militan özellikleriyle ön planda yer aldı. Arkadaşlarına ve örgütüne sonsuz düzeyde bağlıydı. O, ardından gelen sayısız çocuğun isim babası oldu.
İki THKP-C önderi, Mahir Çayan ve Ulaş Bardakçı’nın mahkeme sırasında birbirlerine sarılma görüntüleri hafızalarımızdadır. Mücadelede Ulaş gibi, Mahir gibi arkadaşlarına ve örgütüne, halkına bağlı devrimcilere ihtiyacımız var.
Türkiye’nin bu karanlık sürecinden, ancak onların mücadele ruhunu yüklenerek çıkabiliriz. Ulaş’ın mücadele yaşamı bizlere örnek olmalı.
Yaşasın bağımsız ve demokratik Türkiye için savaşanlar!
