19 Mart’ta İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu’nun ve beraberindeki 100’ü aşkın kişinin gözaltına alınması, sonrasında gelen tutuklamalar, toplumsal hafızada derin bir iz bıraktı. Bu sürece karşı gelişen protesto gösterilerinde özellikle gençliğin oynadığı öncü rol gözlerden kaçmadı. Tepkiler, yalnızca İmamoğlu’na ya da CHP’ye destekten ibaret olmayıp, çok daha geniş bir siyasal ve toplumsal yelpazeye yayıldı. Sokakta yankılanan ses, mevcut düzene, adaletsizliğe ve dayatmalara karşı kolektif bir isyanın ifadesiydi.
Bu noktada, gençliğin bu mücadeledeki rolünü daha iyi kavrayabilmek ve ortak bir eleştirel düşünce geliştirebilmek amacıyla gençlik örgütlerine, üniversite öğrencilerine ve sokakta mücadele eden çeşitli gençlere bazı sorular yöneltiyoruz.
Aşağıda sorularımıza cevap veren öğrenci arkadaşımız Zübeyir’in cevaplarını yayınlıyoruz. Ona bu eylemlerin dinamiğini, gençlerin sorunları ve taleplerini, sürecin nasıl gelişmesi gerektiğini ve sosyalist hareketi sorduk. İyi okumalar dileriz…
ODAK: Son yıllarda Z Kuşağı üzerine sıkça konuşuldu; bireyci, apolitik, umursamaz ve boyun eğen bir gençlik profili çizildi. Ancak 19 Mart sonrası on binlerce genç, tüm bu tanımları boşa çıkarırcasına sokaklara çıktı. Bu çelişki bize ne söylüyor? Gençliği bu kalıpların ötesinde nasıl tahlil edebiliriz?
Zübeyir: Z kuşağı; internet çağına uyum sağlamış olmasıyla birlikte, genelde insanlar tarafından bireyci, apolitik, umursamaz olarak tanımlanıyor. Z kuşağının bu noktada yanlış tahlil edildiğini düşünüyorum. Z kuşağına yöneltilen bu tutumlar tam tersi bir etki yaratmıştır ve kuşağım öyle olmadığını ispat etmek için mücadele etmeye daha meyilli olmuştur. Baskıcı ve propagandacı rejimin, küreselleşen dünya ve internet çağında etkisini tam olarak gösteremediğinden de ayrıca bahsetmek isterim.
ODAK: Sokağa çıkan gençlerin herhangi bir kişi için değil esas olarak kendi gelecekleri, özgürlükleri ve yaşam hakları için mücadele ettikleri biliniyor. Sizce bu gençlerin temel talepleri nelerdir? Yaşadığımız coğrafyada gençlerin temel problemleri nedir?
Zübeyir: Soru başında temel problemler zaten dile getirilmiş durumda. Gençlerin temel problemleri genel olarak; gelir eşitsizliği, sınıf bilincinin oluşmaması, adaletsizlik, yolsuzluklar, halktan kopuk siyaset oluşması, sosyal bir devletin olmaması, kişi hak ve özgürlüklerine karşı baskıcı tavırlar şeklinde sıralanabilir.
ODAK: 68 gençlik hareketi ve Gezi Direnişi gibi tarihi dönemeçlerle bugünkü süreci karşılaştıranlar var. Sizce bu hareketler arasında nasıl benzerlikler ya da farklar bulunuyor? Bu kıyaslamalar bugünkü mücadeleye nasıl ışık tutabilir?
Zübeyir: Bu hareketler arasındaki benzerlikler halkın hak arayışı ve sesini çıkarabilmesidir. Eskiden meydana gelmiş olan bu hareketler, mevcut ve gelecekte olacak olan hareketlere örnek teşkil edip bir kültür oluşturması diye düşünüyorum.
ODAK: Bu hareketin gençlik ve toplum içinde genişlemesi, derinleşmesi ve kalıcı bir dönüşüm yaratabilmesi için sol güçler ve sosyalistler nasıl bir rol üstlenmeli? Gençlik ile sol gruplar ve bireysel sosyalistler arasındaki ilişki nasıl kurulmalı, nasıl güçlendirilmeli?
Zübeyir: Sol güçlerin üstlenebilecekleri rol insanlara yol açmaktır. Bu gibi olaylarda; olayın başında bir protesto ve grev kültürü ile öncü olmaları, gerekirse önce kendilerinin sokağa çıkmaları, insanları bir araya getirip sınıf bilinci oluşturmaları ve yönlendirmeleri, organize etmeleri gerekmektedir.
ODAK: Devrimci örgütleri ve tek tek devrimci bireyleri kucaklayan birleşik bir anti-emperyalist devrimci gençlik hareketi mümkün ve gerekli midir? Evet ise bu nasıl gerçekleştirilebilir?
Zübeyir: Mümkün ve gereklidir. Farklı örgütler arasında bir kardeşlik ve bir koordinasyon olmalıdır. Her örgütün temsizcileriyle sürekli olarak bir araya gelmelerini sağlayacak üst organizasyon kurulmasıyla gerçekleştirilebilir.
