Cem Adıyaman
Asgari Ücret Tespit Komisyonu, görüşmelerini devam ettiriyor. 20 Aralık Salı günü yapılacak 3. görüşmede, 2023 yılına ilişkin asgari ücretin belirleneceği tahmin ediliyor. DİSK’in verilerine göre özel sektörde asgari ücret ve bu ücretin altında çalışan insanlar, toplam işçilerin yüzde 44’ünü oluştururken, asgari ücret civarında çalışanların oranı ise yüzde 69’dur. Milyonlarca emekçi, şimdi, görüşmelerden çıkacak sonucu bekliyor.
Ülkemizde TÜİK verilerine göre yüzde 85, ENAG verilerine göre ise yüzde 170’lik enflasyon oranı şartlarında gerçekleşen asgari ücret görüşmelerine ilişkin sendikalar da talep ettikleri ücreti açıkladı. DİSK emekçilere, 13 bin 200 lirayı uygun görürken, Türk-İş ise 7 bin 785 lira üzerinden pazarlık yapmaya başlayacaklarını belirtti. DİSK’in iktidara önerdiği bu ücrete karşılık, çeşitli belediyelerde ve fabrikalarda, iş yerlerinde ise yaptığı toplu sözleşmelerde, açlık sınırı düzeyindeki rakamlara imza atması, buralarda çalışan işçiler tarafından eleştirilen bir durum olmuştu. Şimdi, mevcut durumda 5 bin 500 lira olan asgari ücretin, kamuoyunda çıkan haberlere göre 7 bin 500 lira olması, hatta 8 binler civarında olması öngörülüyor. Asgari ücret ne olursa olsun, yapılacak zammın, daha fazla hayat pahalılığı, açlık, sefalet ve yoksulluktan başka bir şey getirmeyeceği ise hepimizce malum… Her halükârda asgari ücret artışı açlık sınırının çok üstünde olmayacak ve milyonlarca işçi açlığa mahkum edilmeye devam edecektir.
Ayrıca “kriz” koşullarında zenginleşerek daha fazla büyüyen patronlar, asgari ücret artışını bahane ederek işçi çıkarmaya devam edecektir. “Şirket küçülmeleri” adı altında daha fazla insanın işsiz kalacağı ve çaresizliğe mahkum edileceği daha zor koşullarla karşı karşıya kalacağız.
Emekçilerin çalışma ve hayat şartlarını biraz daha yakından inceleyelim:
Biz ötekileştirilmiş ve toplumun en dışına itilmiş işçiler, sıradan bir insanın normal olarak yapması gereken aktiviteleri dahi yapamaz hale geldik. Piyasadaki fahiş fiyatlar ve bunların üstüne her gün gelen kat kat zamlar, hayat kalitemizin birkaç sene öncesine göre çok daha geriye düşmesine sebep oldu. Sinemaya, tiyatroya gitmek; sıradan bir çay bahçesinde, kafede bir bardak çay, bir fincan kahve içmek dahi emekçiler için lüks oldu. Daha maaşını aldığı ilk gün ay sonunu nasıl getireceğini kara kara düşünenler için asgari ücretin artmasının bir şeyi değiştirmeyeceği açık. Çünkü mevcut şartlarda ücretlere zam demek, hayatın tüm alanlarına zam demektir, bunu herkes biliyor…
Asgari ücrete mesela yüzde 50 zam yapıldığını düşünelim. 5 bin 500 lira maaşımız böylece 7 bin 750 liraya çıksın. Başta belirttiğimiz gibi, TÜİK dahi enflasyonu yüzde 80’in üzerinde açıklıyor. Bu zam, birkaç aya kalmaz, maaşımızın yeniden alım gücü açısından erimesi, geçim şartlarımızın çok daha ağırlaşması anlamına gelmektedir. Yani kaşıkla verdiklerini, kepçeyle aldıkları bir durumun içerisindeyiz.
İstanbul’da bulunan “kenar mahallelerde” ev kiralarının 5-6 bin lira olduğunu biliyoruz. Asgari ücretin 7 bin 500 lira olması durumunda, cebimize kalan bin 500 lirayla ay sonunu nasıl getirebiliriz?
Günün büyük bir bölümünde çalışan, akşam evine gidince ailesiyle ancak birkaç saat vakit geçiren emekçilerin hak ettiği ne böyle bir yaşam ne de böyle bir ücrettir. Emekçilerin ücretlerini belirleyen kişiler milyonluk arabalarla toplantılara giderken, sanki emekçinin halinden anlıyormuş gibi yaşamımız üzerinden “pazarlık” yapmaktadırlar. Bizler, bunu çok iyi biliyoruz.
Bizim ihtiyacımız olan asıl şey, maaşlarımızın sayısal olarak artması değil, alım gücümüzün yükseltilmesidir. Bunun elbette bu düzende mümkün olmadığını biliyoruz. Bu sebeple bu düzeni değiştirmek için biz işçilerin omuz omuza vermesi, birlik olması ve hakkımızda karar veren egemenlere karşı mücadele etmesi gerekmektedir.
Bize verdiğiniz üç kuruş sizin olsun. Biz emekçiler sizin düzeninize boyun eğmeyeceğiz.
